Winterdip: moe, zorgen en veerkracht

Ik ben moe. Moe om me voor te doen als iemand anders. Moe om steeds maar positief te blijven dan dat ik me werkelijk voel. Moe van al mijn verwachtingen en de verwachtingen van anderen, want geef het toe, iedereen heeft verwachtingen van zichzelf en anderen. Ik ben moe, moe om steeds voor anderen klaar te staan. Moe om voor mezelf te zorgen Moe om mezelf op 2e, 3e, 4e… plaats te zetten. “Ik ben levensmoe”, wordt er soms gezegd… Is dat ook zo? Heb je het zover laten komen en waarom? Moe om te leven? Of moe van het leven wat je tot nu toe hebt geleefd? Want leven wil je denk ik nog wel en als dat echt niet zo is dan verwijs ik je echt direct toe naar een professional zoals een psycholoog of je huisarts of een vertrouwenspersoon, of bel de hulplijn 113. Zij kennen je niet en je zal anoniem blijven. Ik zeg dit niet om je te plagen, ik maak me oprecht zorgen om je en ben erg serieus voor jouw (mentale en fysieke) gezondheid. Ik neem je oprecht serieus als hoe je bent. Dus ik smeek je om het nog niet op te geven.

En voor degenen die moe zijn van het leven die ze nu leiden en een verandering in willen brengen, lees verder. 

Soms komen we op een punt in ons leven dat we echt niet meer verder kunnen of niet meer verder willen gaan. Hoe komt dat? Waarom hebben we het zover laten komen? Wat waren de signalen? Dat doet er niet meer toe. Het gaat er om dat je er nu achter bent gekomen en bewust bent geworden dat je moe bent. 

Nu gaat het om de stappen die je neemt om beter naar je lichaam, jezelf, te luisteren zodat je weer wil, lust en betekenis in je leven krijgt. Een stappenplan om niet weer terug te vallen. Hierbij is zelfbewustzijn erg belangrijk. Ken je jezelf? Wie ben jij? Wat doe jij? Waar sta je in het leven en waar wil je naar toe gaan? Wat heeft ervoor gezorgd dat je nu hier staat? Wat gaf je geluk en blijdschap? Waar haalde je energie uit? Wat kost je veel energie? Waar wordt je minder gelukkig van? Wat kan je er nu aan doen? Wat kan je er op lange termijn aan doen? 

Op het moment sta ik zelf stil, maar ook weer niet. Zo voelt het in ieder geval. Daarom ben ik minder actief op socialmedia, kwa content plaatsen op instagram en ben ik niet consistent met mijn blog bezig. Ik voelde me even mee gesleurd met het dagelijks leven. Ik zocht afleiding in “mindless” activiteiten zoals, Netflix en scrollen door social media voor het slapen gaan i.p.v. mindful dingen zoals, mediteren en reflecteren. Dat gaf mij kalmte en de afgelopen twee weken had ik geen kalmte. Ik werd angstig. Bang voor mijn toekomst. Ik kreeg gedachten als: “Haal ik mijn scriptie wel?”, “Wordt mijn schouder(s) ooit weer beter? Gaan ze weer optimaal werken als eerst?” “Kan ik nog een bokscarrière maken?”. Ik begon in mijn hoofd te leven. Aan de andere kant werk ik ook weer aan mezelf. Ik ben namelijk begonnen met de cursus “Veerkracht”, wat via mijn school werd aangeboden, waar ik erg dankbaar voor ben. Daar leer je dat je niet je gedachten bent, het is niet de realiteit. Het wordt pas realiteit als je erin begint te geloven. Je leert je gedachten te observeren en los te laten. 

Als je je af en toe erg zorgen maakt en je wordt er moe van dat je zo in je hoofd leeft, zoek dan hulp als het niet lukt om uit de negatieve spiraal te komen. Ook kan je zelf eerst oefeningen doen. Wat ik op het moment doe is kijken naar wat ik wel kan doen (i.v.m. mijn schouder). Ik kan niet (kick)boksen, maar ik kan wel les geven. Daarom heb ik mijn trainer Tjeerd Bakker (eigenaar Bakker Boxing) gevraagd of ik heb af en toe mag assisteren tijdens de trainingen. Hierdoor ontwikkel ik mezelf op een andere manier. Een nieuwe uitdaging, daar houd ik van!

Verder ben ik weer begonnen met het dagelijks schrijven van dankbaarheid, hoe ik mijn dag geweldig kan maken, positieve affirmaties, mijn goede daad van de dag, wat ik aan mezelf kan verbeteren en drie leuke dingen die ik op een dag heb meegemaakt. Dit had ik een week niet gedaan. Voor mij is dit eigenlijk een cruciale moment van de dag, omdat het een moment van stilte is. Tijd voor mezelf, om een klein reflectie te schrijven. 

Dus mensen, neem die tijd om te reflecteren. Want,,,

“In de stilte,

wanneer de ruis is uitgeschakeld,

wanneer alle vragen zijn verlaten

en niet langer door je gedachten gaan,

kom je bij de  kern van waaruit

mooie dingen kunnen ontstaan.

Dat maakt het leven eenvoudiger.”